Αυτή την εβδομάδα η καλή ζωγράφος κ. Μάρθα Κούντη, μέλος του Κ.Δ.ΑΠ.- Μ.Ε.Α του Δήμου Νάουσας, επισκέφτηκε το Νηπιαγωγείο μας,στα πλαίσια του εκπ/κού προγράμματος "Σε πίνακες ζωγραφικής περιδιαβαίνουμε και για τις εποχές μαθαίνουμε". Μας έφερε πίνακες ζωγραφικής μικρών μαθητών της, μας τους χάρισε και μας μίλησε για απλές τεχνικές που μας βοηθούν να ζωγραφίσουμε.
Εκφράσαμε τα συναισθήματα που νιώσαμε βλέποντας τον πίνακα και αποφασίσαμε πως το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η ΧΑΡΑ. Το κάθε τμήμα κατέγραψε με " τι χαίρεται" και ποιο χρώμα πιστεύει πως αντιπροσωπεύει αυτό το συναίσθημα.Όλα τα παιδιά ζωγράφισαν γεγονότα και πράγματα με τα οποία χαίρονται και οι χαρούμενες εργασίες μας γέμισαν το ταμπλό της τάξης.
Από κάποιες απαντήσεις που πήραμε (πετάω από τη χαρά μου- χοροπηδώ σαν κατσίκι), μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για τις μεταφορές και τις παρομοιώσεις στο λόγο.
"Όταν μου παίρνουν τη μπάλα" Τρέχω να την πάρω πίσω"
"Όταν βλέπω παιδάκια να πνίγονται".... "προσεύχομαι"
Προσπαθήσαμε κι εμείς να δημιουργήσουμε έργα τέχνης και φτιάξαμε υδατογραφίες, κολάζ, πίνακα με τεχνική "πουαντιγισμού". Το σχολείο και τα ρούχα γέμισαν χρώματα αλλά το ευχαριστηθήκαμε.
Στο καβαλέτο πίνακας με φύλλα στα χρώματα του Φθινοπώρου τράβηξε το ενδιαφέρον των παιδιών. Παρατήρησαν και περιέγραψαν τι έβλεπαν. Προσπαθήσαμε να αναπαράγουμε τον πίνακα χρησιμοποιώντας ποικίλους τρόπους.
Ένας διαφορετικός πίνακας μπήκε στο καβαλέτο.Τα χρώματα κι εδώ Φθινοπωρινά. Τον ονόμασαν
"Η κυρία στο παγκάκι". Διαφορετικά συναισθήματα γεννιούνται βλέποντας αυτό τον πίνακα. Λύπη λένε τα παιδιά κοιτώντας τη μοναχική φιγούρα. Φτιάχνουμε μια ιστορία για το τι μπορεί να έγινε "πριν " και τι "μετά". Οι ιστορίες μας είναι διαφορετικές. έχουν χαρούμενο τέλος, τις παρουσιάσαμε το ένα τμήμα στο άλλο και τις ζωγραφίσαμε.
Τα παιδιά ζωντανεύουν την ιστορία.
Ασχολούμαστε με το συναίσθημα της λύπης. Καταγράφουμε τι μας κάνει να λυπόμαστε, αλλά και τι μας βοηθάει να διώξουμε τη λύπη.
Τα αντίθετα συναισθήματα ΛΥΠΗ-ΧΑΡΑ εναλλάσσονται στα προσωπάκια των παιδιών κάνοντας γκριμάτσες αλλά και εργασίες.
Σε ατομική εργασία συνεχίζουμε τον πίνακα .Επίσης τον φωτοτυπούμε, τον χρωματίζουμε και αφού τον πλαστικοποιήσουμε τον κάνουμε παζλ και τον παίζουμε πολύ εύκολα.
Η ιστορία του πίνακα γράφεται από τα παιδιά, ξεκινάει μια πρόταση ο πρώτος και συνεχίζει κάθε παιδί μια λέξη ή πρόταση και δείτε το πόνημα: α) κλασικό τμήμα:
" Μια κυρία με μαύρα ρούχα κάθεται σε ένα παγκάκι και κάτι ψάχνει.Ήταν μόνη της και στεναχωρημένη, γιατί χάθηκε το σκυλάκι της που το πήγε βόλτα στο πάρκο. Βλέπει τα φύλλα να πέφτουν στο χώμα και είναι λυπημένη, όμως τότε έρχονται τα παιδιά της να την πάρουν στο σπίτι τους, να μην είναι μοναχιά της να χτυπάει η καρδιά της. Μετά πήγανε στο σπίτι να φάνε και όταν ξάπλωσε στο κρεβάτι να ξεκουραστεί, άκουσε γαυγίσματα και είδε το σκυλάκι της στα πόδια της. Το χάιδεψε και ένιωσε αγάπη, χαρά και ανακούφιση. Τώρα δεν είναι πια λυπημένη".
β) Ολοήμερο τμήμα:
"Η κυρία Ματούλα με το μαύρο της φουστάνι και το μαύρο καπέλο, βγήκε να πάει βόλτα. Περπάτησε πολύ και έφτασε στο πάρκο. Κουρασμένη κάθισε σε ένα παγκάκι .Ήταν λυπημένη γιατί όλες οι φίλες της είχαν φύγει και δεν είχε παρέα. Έβλεπε τα φύλλα να πέφτουν, τα γυμνά κλαδιά και σκεφτόταν πότε θα γυρίσουν οι φίλες της από το ταξίδι.Ξαφνικά είδε τα παιδιά της να έρχονται από μακριά. Αμέσως χαμογέλασε.Αγκάλιασε τα παιδιά, τα φίλησε και όλοι μαζί πήγαν σπίτι. Έστρωσαν τραπέζι, έφαγαν και πέρασαν καλά, κοιμήθηκαν και είδαν όνειρα γλυκά".
Τελικά δεν είμαστε μόνο μικροί ζωγράφοι αλλά και μεγάλοι συγγραφείς!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου